ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ- ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ (επιλογή έργων)
THE BLACK BOX - UNCERTAINTIES (selection of works)
 |
ατελές τετράγωνο (0,80μ-etalbond) incomplete square (0,80m- etalbond)
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ -PLACEMENTS
Ατελής πανσέληνος (1μ-εταλμπόντ)
Incomplete fool moon (1m- etalbond)
Kόσμος(1,80μ-εταλμπόντ) - Cosmos (1,80m- etalbond)
Αυτοπορτρέτο (50Χ70εκ-εταλμπόν) -Self-portret (50Χ70cm- etalbond)
ΡΙΨΕΙΣ-CASTING
Σκορπιός- ρίψη Scorpio- casting
πουλί (0,60m- εταλμπόντ) Bird (0.60m- etalbond)
ΕΙΚΟΝΙΚΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ - VIRTUAL PLACEMENTS
Περιπατητής στην Tate Gallery ,φωτεινό κουτί 70X50εκ - The Walker in Tate Gallery, light box 70X40cm
Aνθρωπομετρίες -φωτεινό κουτί 70X50εκ
Human Measurements -light box 70X40cm
Tοίχος -φωτεινό κουτί 70X50εκ Wall -light box 70X50cm
ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ -
ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ
ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ
ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΑΟΣ-ΤΑΞΗ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ
ΜΟΝΑΔΩΝ (ΜΕΡΩΝ) ΠΟΥ ΑΠΑΡΤΙΖΟΥΝ ΕΝΑ ΣΥΝΟΛΟ (ΟΛΟΝ)
ΜΕ ΔΙΑΚΑΤΕΙΧΕ ΑΚΟΜΑ.
ΟΤΑΝ ΞΕΚΙΝΗΣΑ
ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΜΕ ΜΙΚΡΑ ΜΑΥΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ
ΠΟΥ ΣΥΝΕΘΕΤΑΝ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΟ ΛΕΥΚΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΑΡΧΙΣΑ
ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ Ι.ΠΡΙΚΟΖΙΝ «ΤΟ
ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ».
Ο ΤΙΤΛΟΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ
ΤΑΙΡΙΑΖΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΜΟΥ ΣΚΕΨΗ.
ΕΦΤΙΑΞΑ ΛΟΙΠΟΝ
ΕΝΑ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΛΕΠΤΑ
ΜΑΥΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ ΚΑΙ
ΣΧΗΜΑΤΑ.
ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΘΑ
ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗ ΜΗΤΡΑ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ
ΜΟΝΑΔΕΣ
ΘΑ ΕΞΟΡΜΟΥΝ
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ.
Η ΕΙΚΟΝΑ
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΜΙΑ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ
ΟΤΑΝ ΣΥΝΘΕΤΕΤΑΙ
ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ ΜΕΡΗ ΚΑΤΙ
ΣΑΝ ΠΑΖΛ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΤΗΝ
ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ.
ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΗ
ΕΤΣΙ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ
ΤΩΝ ΜΕΡΩΝ ΤΗΣ ΘΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΕΙ ΔΙΝΟΝΤΑΣ
ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΙΚΟΝΑ.
ΤΑ ΜΕΡΗ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΟ ΟΛΟΝ ΣΕ ΜΙΑ ΛΕΠΤΗ
ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΑΦΗΡΗΜΕΝΟΥ.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ
ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΣΕ ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ-ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΘΑ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΡΡΟΦΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΥΡΑ
ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΜΟΥ. «ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ»
ΑΡΧΙΚΑ ΤΑ
ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΘΕΤΑ ΤΗΣ
ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΠΙΤΟΠΟΥ.
ΤΟΠΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ
ΦΟΡΤΙΣΜΕΝΟΙ ΚΕΝΤΡΙΖΑΝ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΜΟΥ.
ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ
ΤΟ «ΛΟΥΛΟΥΔΙ» ΣΤΗ ΔΗΛΟ «Ο ΣΚΟΡΠΙΟΣ»
ΕΓΙΝΑΝ ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ. «ΡΙΨΕΙΣ»
ΕΦΗΜΕΡΑ ΕΡΓΑ
ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΠΗΡΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΗΝ
ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥΣ
ΣΕ ΜΙΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.
ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΗΝ
ΑΡΧΕΙΟΘΕΤΟΥΣΑ ΣΤΟΝ Η.Υ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΑ
ΑΓΟΡΑΣΕΙ.
ΑΛΛΑ ΟΜΩΣ
ΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΜΕΝΕ ΣΑΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ
ΕΡΓΟΥ ΜΟΥ
ΔΕΝ ΗΤΑΝ
ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΟΙΑ Η
ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΔΡΑΣΩ ΕΙΚΟΝΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ
ΣΤΟΝ
ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΜΟΥ;
ΟΔΗΓΗΘΗΚΑ ΕΤΣΙ
ΚΑΙ ΣΕ «ΕΙΚΟΝΙΚΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ»
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ
ΨΗΦΙΑΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΠΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ
ΧΩΡΩΝ
ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΔΡΑΣΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ
ΕΧΩ ΚΑΝ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙ.
ΤΑ ΕΡΓΑ ΜΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΤΩΡΑ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΟΥΝ
ΧΩΡΙΣ ΝΑ
ΖΗΤΗΣΩ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ ΟΠΟΤΕΔΗΠΟΤΕ ΚΑΙ
ΣΕ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ.
ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΗ
ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΙΚΗ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΑ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
ΚΑΠΟΥ ΣΕ
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΣΤΑΘΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ;
(2001)
THE BLACK BOX - UNCERTAINTIES
Completing the installation of CHAOS ORDER, the
concept of units (parts) which constitute a whole still persisted in my mind.
When I started working with little black pieces that
composed images on white background, I heard about the book “ The End of
Certainty” by the world-renowned scientist Ilya Prigogine.
The title and the concept of his work suited my
conjectural thought.
I therefore constructed a black box that consists of
lots of black items in different shapes and sizes. The box is the “womb” from
which the black units emerge for the creation of a new image every time.
The image is in itself a certainty. However, as it is
composed of lots of smaller parts, just like a jigsaw puzzle, the image
contains in itself an uncertainty. Thus, one feels intensely that a new image
will emerge from even the slightest movement and readjustment of its parts.
The parts create a whole and stand in balance between
the concrete and the abstract.
Likewise, any surface in any dimension and space,
interior or exterior, will be absorbed by my black units.
Initially, I used to carry them with me and compose
images in-situ.
Places charged with energy aroused my interest. In
Delphi the “Flower” and on Delos island the “ Scorpio” were made in-situ.
Ephemeral works only to exist as an image in a photo upon my leaving the place.
Then this photo was filed on my PC . But since the only thing remaining as
proof of my work was nothing more and nothing less than a photograph, a new
question arose in my mind:
What difference would it make if I had created these
images solely on my computer?
So this train of thought led me to virtual
installations; by making use of virtual spaces taken from photographs of real
places, I could act without even being there.
My works could now be installed anywhere in the world
without having to ask for a special permit. The only difference would be that
my work would be part of a virtual reality and not an actual one.
Besides,
isn’t it somewhere in this wavering balance that the artist should place
himself?
(2001)
ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ -
ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ
ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ
ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΑΟΣ-ΤΑΞΗ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ
ΜΟΝΑΔΩΝ (ΜΕΡΩΝ) ΠΟΥ ΑΠΑΡΤΙΖΟΥΝ ΕΝΑ ΣΥΝΟΛΟ (ΟΛΟΝ)
ΜΕ ΔΙΑΚΑΤΕΙΧΕ ΑΚΟΜΑ.
ΟΤΑΝ ΞΕΚΙΝΗΣΑ
ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΜΕ ΜΙΚΡΑ ΜΑΥΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ
ΠΟΥ ΣΥΝΕΘΕΤΑΝ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΟ ΛΕΥΚΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΑΡΧΙΣΑ
ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ Ι.ΠΡΙΚΟΖΙΝ «ΤΟ
ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ».
Ο ΤΙΤΛΟΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ
ΤΑΙΡΙΑΖΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΜΟΥ ΣΚΕΨΗ.
ΕΦΤΙΑΞΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΝΑ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΛΕΠΤΑ ΜΑΥΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ ΚΑΙ ΣΧΗΜΑΤΑ.
ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΘΑ
ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗ ΜΗΤΡΑ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ
ΜΟΝΑΔΕΣ
ΘΑ ΕΞΟΡΜΟΥΝ
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ.
Η ΕΙΚΟΝΑ
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΜΙΑ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ
ΟΤΑΝ ΣΥΝΘΕΤΕΤΑΙ
ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ ΜΕΡΗ ΚΑΤΙ
ΣΑΝ ΠΑΖΛ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΤΗΝ
ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ.
ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΗ
ΕΤΣΙ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ
ΤΩΝ ΜΕΡΩΝ ΤΗΣ ΘΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΕΙ ΔΙΝΟΝΤΑΣ
ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΙΚΟΝΑ.
ΤΑ ΜΕΡΗ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΟ ΟΛΟΝ ΣΕ ΜΙΑ ΛΕΠΤΗ
ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΑΦΗΡΗΜΕΝΟΥ.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ
ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΣΕ ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ-ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΘΑ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΡΡΟΦΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΥΡΑ
ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΜΟΥ. «ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ»
ΑΡΧΙΚΑ ΤΑ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΘΕΤΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΠΙΤΟΠΟΥ.
ΤΟΠΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ
ΦΟΡΤΙΣΜΕΝΟΙ ΚΕΝΤΡΙΖΑΝ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΜΟΥ.
ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ
ΤΟ «ΛΟΥΛΟΥΔΙ» ΣΤΗ ΔΗΛΟ «Ο ΣΚΟΡΠΙΟΣ»
ΕΓΙΝΑΝ ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ. «ΡΙΨΕΙΣ»
ΕΦΗΜΕΡΑ ΕΡΓΑ
ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΠΗΡΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΗΝ
ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥΣ
ΣΕ ΜΙΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.
ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΗΝ
ΑΡΧΕΙΟΘΕΤΟΥΣΑ ΣΤΟΝ Η.Υ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΑ
ΑΓΟΡΑΣΕΙ.
ΑΛΛΑ ΟΜΩΣ
ΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΜΕΝΕ ΣΑΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ
ΕΡΓΟΥ ΜΟΥ
ΔΕΝ ΗΤΑΝ
ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΟΙΑ Η
ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΔΡΑΣΩ ΕΙΚΟΝΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ
ΣΤΟΝ
ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΜΟΥ;
ΟΔΗΓΗΘΗΚΑ ΕΤΣΙ
ΚΑΙ ΣΕ «ΕΙΚΟΝΙΚΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ»
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ
ΨΗΦΙΑΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΠΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ
ΧΩΡΩΝ
ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΔΡΑΣΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ
ΕΧΩ ΚΑΝ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙ.
ΤΑ ΕΡΓΑ ΜΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΤΩΡΑ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΟΥΝ
ΧΩΡΙΣ ΝΑ
ΖΗΤΗΣΩ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ ΟΠΟΤΕΔΗΠΟΤΕ ΚΑΙ
ΣΕ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ.
ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΗ
ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΙΚΗ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΑ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
ΚΑΠΟΥ ΣΕ
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΣΤΑΘΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ;
(2001)
THE BLACK BOX - UNCERTAINTIES
Completing the installation of CHAOS ORDER, the
concept of units (parts) which constitute a whole still persisted in my mind.
When I started working with little black pieces that
composed images on white background, I heard about the book “ The End of
Certainty” by the world-renowned scientist Ilya Prigogine.
The title and the concept of his work suited my
conjectural thought.
I therefore constructed a black box that consists of
lots of black items in different shapes and sizes. The box is the “womb” from
which the black units emerge for the creation of a new image every time.
The image is in itself a certainty. However, as it is composed of lots of smaller parts, just like a jigsaw puzzle, the image contains in itself an uncertainty. Thus, one feels intensely that a new image will emerge from even the slightest movement and readjustment of its parts.
The parts create a whole and stand in balance between
the concrete and the abstract.
Likewise, any surface in any dimension and space,
interior or exterior, will be absorbed by my black units.
Initially, I used to carry them with me and compose images in-situ.
Places charged with energy aroused my interest. In
Delphi the “Flower” and on Delos island the “ Scorpio” were made in-situ.
Ephemeral works only to exist as an image in a photo upon my leaving the place.
Then this photo was filed on my PC . But since the only thing remaining as
proof of my work was nothing more and nothing less than a photograph, a new
question arose in my mind:
What difference would it make if I had created these
images solely on my computer?
So this train of thought led me to virtual installations; by making use of virtual spaces taken from photographs of real places, I could act without even being there.
My works could now be installed anywhere in the world
without having to ask for a special permit. The only difference would be that
my work would be part of a virtual reality and not an actual one.
Besides, isn’t it somewhere in this wavering balance that the artist should place himself?
(2001)
